حسین رویوران، تحلیلگر ارشد غرب آسیا طی یادداشتی در باره اتفاقات خارج از متنِ جام جهانی فوتبال قطر نوشت:
امسال جام جهانی فوتبال قطر در ابعاد مختلف شگفتی ساز بود. برگزاری این جام جهانی که توجه میلیاردها انسان را به خود جلب می کند با شگفتی های متعددی روبرو شد که شایسته است به برخی از این شگفتی ها بپردازیم:
شگفتی اول: یکی از مهمترین شگفتی ها این قهرمانی نحوه برگزاری آن و کشور برگزار کننده آن است. کشور قطر در ابعاد مختلف در برگزاری این قهرمانی موفق نمایان شد. بسیاری از کشورهای غربی از ده سال پیش زمان تعیین دولت قطر برای برگزاری چنین موندیال جهانی تشکیک کردند و توان مدیریتی یک کشور کوچک و جهان سومی با فرهنگ اجتماعی محافظه کارانه را مانعی در جهت برگزاری مناسب این قهرمانی اعلام کردند.
اما دولت قطر با هزینه مناسب و پشتکار دقیق موفق شد چندین ورزشگاه زیبا ایجاد کند و با احداث بزرگراه های عریض و خطوط مترو بین ورزشگاه ها و محل اقامت در هتل ها، برگزاری روزانه چهار بازی با ده ها هزار تماشاگر و رفت و آمدهای صدها هزار تماشاگر را بین ورزشگاه ها به بهترین شکل و کمترین زمان، مدیریت کرد به گونه ای که تحسین آقای “جانی اینفانتینو” رئیس فیفا را بر انگیخت.
انتقاد کشورهای غربی در ممنوعیت حضورهمجنس بازان و مقررات حفظ عفت عمومی و فرهنگ اسلامی کشور میزبان با اظهارات مسئولان فیفا روبرو شد که با صراحت اعلام کردند که قطر در ابعاد مختلف می تواند الگو باشد چه از جهت آرامش حاکم بر موندیال که نتیجه ممنوعیت استفاده از مشروبات الکلی در اماکن عمومی و ورزشگاه ها است و چه ضرورت حفظ پوشیدگی که میزان آزار جنسی را به حد اقل رسانده است.
اینفانتینو به عنوان یک شهروند غربی ضمن پاسخ دادن به اشکالات آلمانی و انگلیسی اعلام کرد که برگزاری این جام بسیار موفق بوده و قابل قیاس با جام های گذشته نیست. طبق آمار این اولین قهرمانی جام جهانی فوتبال است که تاکنون هیچ درگیری و تلفات بین افراد متعصب تیم ها نداشته است و روحیه ورزشی را به بهترین شکل منعکس کرده است .
شگفتی دو: یکی دیگر از شگفتی های این جام حذف شدن بسیاری از تیم های نام آور فوتبال جهان از سوی تیم های گمنام است که نشان می دهد در این زمینه تحولات گسترده ای در حال اتفاق است. بهرحال فوتبال یک ورزش اروپایی و غربی است و غرب همواره در این قهرمانی ها نامزد بردن اصلی جام بوده و تنها استثنای این اصل، قهرمانی برخی کشورهای امریکای لاتین مانند برزیل و آرژانتین در چنین قهرمانی ها است.
پیروزی تیم های فوتبال عربستان سعودی در برابر آرژانتین، ژاپن در برابرآلمان، و مراکش در برابر بلژیک ، ایران در برابر ولز، استرالیا در برابر دانمارک، تونس در برابر فرانسه، کره جنوبی در برابر اروگوئه و مراکش در برابر اسپانیا در دور اول و دوم از مهمترین شگفتی های این جام بود.
کشورهای نامداری مانند آلمان، اسپانیا، انگلیس، پرتغال،بلژیک، اسپانیا، صربستان، لهستان، سویس و دانمارک که مدعیان قدرتمندی بودند، همگی در دور اول یا دوم حذف شدند.
یکی دیگر از شگفتی های این جام رسیدن مراکش به دور نیمه نهایی است.
شگفتی سوم: مهمترین شگفتی جام قطر حضور نام و پرچم فلسطین در این مسابقات است. کشوری که نه تیم در این جام دارد و نه فوتبال آن در حدی است که مطرح باشد. “پرچم فلسطین در همه بازی ها به عنوان پرچم فرا جام حضور داشت” و تیم های تونس و مغرب و حتی برخی تیم های دیگر پس از هر پیروزی پرچم فلسطین را بالا می بردند.
ابتدا شاید مساله تعجب بر انگیز باشد اما اگر از نزدیک با بحران فلسطین آشنا باشیم در می یابیم که این حرکت اجتماعی و خود جوش هدفمند است و نوعی دفاع انسانی از یک ملت مظلوم است.
رژیم صهیونیستی ۷۴ سال است که سرزمین فلسطین را اشغال کرده و با آواره سازی نیمی از جمعیت فلسطین دولت غاصب اسرائیل را جایگزین کرده و بر شش میلیون فلسطینی تحت اشغال یک سیستم نژاد پرستانه و سرکوبگر به راه انداخته است و روزی نیست که تعدادی از شهروندان فلسطین به دست نژاد پرستان صهیونیست شهید نشوند.
متاسفانه به علت تبانی کشورهای غربی با رژیم صهیونیستی این جنایات هولناک در سایه سکوت جهانی ادامه دارد. دونالد ترامپ رئیس جمهور سابق امریکا نه تنها از جنایات اسرائیل حمایت کرد که در سال ۲۰۲۰ کشورهای عربی و اسلامی را تحت فشار قرار داد تا این رژیم غاصب را به رسمیت بشناسند و کشورهای وابسته مانند امارات متحد عربی، بحرین، سودان ، مراکش و کوزوو تحت عنوان مصالحه های ابراهام سازش کردند . این کشورها که بر خلاف نظر جوامع خود به این فرایند پیوسته بودند با سرکوب هر رای مخالف تلاش داشتند بگویند که این اقدام پایگاه مردمی دارد و سازش با رژیم صهیونیستی یک تصمیم رسمی و مردمی بود.
مهمترین شگفتی موندیال قطر این بود که مردم در فضای ورزشی که قاعدتا آزاد و سیاست زده نیست موضع سیاسی و انسانی خودشان را به راحتی نشان دهند. در قطر طبق قوانین فیفا حضور رسانه های مختلف مجاز است و کشور میزبان حتی طرف هایی که به رسمیت نمی شناسد و یا با آن ها روابط ندارد و یا دشمن شمرده می شود باید اجازه حضور رسانه ای بدهد و از این رو رسانه های رژیم صهیونیستی به امید شکست مقاومت قطر در برابر فرآیند عادی سازی در این رویداد ورزشی حضور گسترده ای یافتند اما پس از گذشت چند روز از آغاز بازیها این رسانه های صهیونیستی شروع به شکوه کردند که هیچکس حاضر به مصاحبه با آنها نیست و زمانیکه متوجه می شود که این رسانه اسرائیلی است نه تنها از مصاحبه خود داری می کنند که شعارهایی به نفع آزادی فلسطین سر می دهند.
خبرنگار شبکه کان رژیم صهیونیستی در یکی از گزارش های خود اعلام کرد که باید اعتراف کرد که ما منزوی هستیم و مانند افراد طاعون زده همه مردم از ما فرار می کنند و حاضر نیستند با ما صحبت انجام دهند. شکایت این رژیم به فیفا مضحکه عام و خاص شد چرا که از فیفا درخواست کرده بود که فیفا مردم و تماشاگران را وادار به تعامل مثبت با رسانه های صهیونیستی کند که فیفا این درخواست را رد کرد و اعلام کرد که این سازمان چنین وظیفه سیاسی ندارد.
نکته دیگری که اهمیت زیادی دارد اینکه شهروندان کشورهای عربی که دولت هایشان سازش کردند اصرار داشتند با خرید و به اهتزاز درآوردن پرچم فلسطین نشان دهند که آنها حامی مردم فلسطین اند. تیم های تونس ، مراکش و سنگال از جمله تیم هایی بودند که دوست داشتند پیروزی های خود را با بالا بردن پرچم فلسطین با این مردم تقسیم کنند. این احساسات نه تنها با حمل پرچم نمایان می شد که با سر دادن شعارهای آزادی فلسطین تکمیل می گردید. برخی ازبازیکنان مراکش که حکام کشورشان سازش کردند در مصاحبه های علنی اعلام می کردند که این پیروزی هدیه به برادران ما در فلسطین است. این فرایند نشان داد که فرآیند سازش با رژیم صهیونیستی پایگاه اجتماعی در جهان اسلام ندارد و به صورت یک رسوایی برای رژیم های سازشکار درآمد.
